Γράφει για μας ο ηθοποιός Ανδρέας Σιδέρης.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει στις άλλες ¨στάνες¨ της χώρας, αν και δεν νομίζω ότι αλλάζει κάτι, παρά μόνο η φτηνή καρικατούρα του τσομπάνη. Αποφάσισα λοιπόν να σας μιλήσω για το δικό μου ¨μαντρί¨ το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη, στο Ωραιόκαστρο.
Μην σας φαίνετε περίεργο, και τα πρόβατα μιλάνε αν καταφέρουν και το σκάσουν από το κοπάδι, όσο για την λαϊκή παροιμία που λέει ότι «Όποιο πρόβατο φεύγει από το μαντρί το τρώει ο λύκος» πιστέψτε με δεν ισχύει, πρόκειται για ακόμα έναν άνανδρο εκφοβισμό του ¨τσομπάνη¨.
Είναι πολύ εύκολο να το σκάσετε από το μαντρί αρκεί να το θέλετε πραγματικά και να το έχετε πάρει απόφαση, ο τσομπάνης δεν είναι και τόσο έξυπνος όσο παρουσιάζεται. Σταματήστε επιτέλους να βελάζετε, βρείτε πάλι την χαμένη σας φωνή, έχει τεράστια δύναμη, ψάξτε βαθειά μέσα σας, υπάρχει ακόμα, εσάς περιμένει να την αναστήσετε.
Σε ένα μήνα περίπου, θα διεξαχθούν οι δημοτικές εκλογές στην χώρα μας.
Η ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΑΡΧΙΣΕ!!
Το τραγικό στην υπόθεση είναι ότι μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας και εμείς αρνούμαστε να το πιστέψουμε, λες και μας έχουν μαγέψει. Η μαγική γκλίτσα του τσομπάνη παίρνει φωτιά και ξεκινά να δουλεύει πυρετωδώς.
Ένα φτηνό μακιγιάζ καλύπτει όλες τις ρυτίδες της πόλης σου, όσο διαρκεί ο προεκλογικός αγώνας, και την κάνει να φαντάζει στα μάτια σου με εικοσάχρονη κοπέλα.
Συνοπτικά αναφέρω:
1-Κοροϊδία: Ξαφνικά βλέπεις το πάρκο που μέχρι πριν έναν μήνα, έπαιζαν τα παιδάκια ανάμεσα σε σκουπίδια και σπασμένα γυαλιά από μπουκάλια μπύρας, ΚΑΘΑΡΟ!!!
2-Οφθαλμαπάτη: Είχες συνηθίσει να βλέπεις τα σκουπίδια να κάνουν party έξω από το σπίτι σου, μιας και είχατε έναν κάδο για δεκαπέντε οικογένειες.
Τώρα όμως και φυσικά εντελώς τυχαία, και χωρίς ίχνος δολιότητας, σου έχουν φέρει ακόμα έναν κάδο, και έχουν αντικαταστήσει και τον παλιό με καινούργιο. Μην τσιμπάς, μόλις τελειώσουν οι εκλογές θα τον πάρουν πίσω. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι προεκλογικοί κάδοι.
3-Απάντηση μετά από μετεωρολογικά φαινόμενα: Κάθε φορά που ακούς αστραπές και βλέπεις ότι ο καιρός είναι έτοιμος για βροχή, ετοιμάζεις την φουσκωτή βάρκα για να βγεις μετά για τα ψώνια της ημέρας, μιας και φοβάσαι να κυκλοφορήσεις με το αμάξι σου, γιατί στο παρελθόν είχες πέσει σε λακκούβα και φυσικά σε αποζημίωσαν, όχι με χρήματα αλλά με μια ευχή του τύπου «Εσύ να είσαι γερός και οι λαμαρίνες φτιάχνονται»
Αφού έχεις μάθει να επιβιώνεις στην Ελληνική πραγματικότητα, είμαι σίγουρος ότι αν πας στο survivor θα κατακτήσεις την πρώτη θέση.
Εντελώς τυχαία και πάλι, την προεκλογική περίοδο κλείνουν αυτόματα όλες οι λακκούβες, με ένα περίεργο μείγμα πίσσας το οποίο μου θυμίζει αλευρόκολλα μαζί με μαύρη μπογιά, μιας και με την πρώτη βροχή οι αγαπημένες σου λακκούβες είναι εκεί και σε περιμένουν. Συμπέρασμα: «Στην προεκλογική περίοδο μπορείς να πας κάπου με το αυτοκίνητο σου αρκεί πριν να μην έχει βρέξει»
4-Μεγάλα έργα: Όπως ανέφερα και παραπάνω, εν όψη δημοτικών εκλογών όλα αλλάζουν, έστω και για λίγο, θα μπορούσαν να μείνουν οι δρόμοι παραπονεμένοι? Όχι φυσικά. Αυτό πιστεύω ότι είναι και το καλύτερο κόλπο τους, πάντα πιάνει(εκτός από τις εκλογές του 86 αν θυμάμαι καλά).
Ξαφνικά και πάλι εντελώς τυχαία ξύνουν την άσφαλτο απ όλα τα μικρά στενάκια και την αντικαθιστούν με το γνωστό μείγμα πίσσας(αλευρόκολλα με μαύρη μπογιά) το οποίο έχει πάχος τσιγαρόχαρτου, το οποίο με το που βγεις να πλένεις το αυτοκίνητο σου, αρχίζει και έχει καθίζηση. Συμπέρασμα: « Μην πλένεις ποτέ το αυτοκίνητο σου, αν σε πιάσουν θα σου ζητήσουν να πληρώσεις τον δρόμο που χάλασες»
5-Τα τσομπανάκια: Όπως καταλάβατε αναφέρομαι σε όλους τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους, οι οποίοι φοράν το γνωστό ψεύτικο χαμόγελο, και χαιρετάν ακόμα και τις πέτρες.
Το μόνο καλό στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι για όσο διαρκεί η προεκλογική περίοδος, ζεις σαν διάσημος σταρ, αφού σε μια απόσταση ενός χιλιομέτρου, σου μιλάνε τριάντα διαφορετικά τσομπανάκια, ρωτάνε για τα επαγγελματικά σου και πάντα ξεκινούν τον διάλογο με την γνωστή ατάκα « Που χάθηκες εσύ ρε φίλε καιρό έχω να σε δω»
Ορίστε??? ΕΓΩ ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ!! εσύ εμφανίζεσαι μόνο στις εκλογές. Νομίζω ότι αυτά τα πέντε παραδείγματα, είναι αρκετά για να σας κάνουν να μιλήσετε, και να πάψετε επιτέλους να βελάζετε. Δεν θέλω να τα ισοπεδώσω όλα, φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν να προσφέρουν στον τόπο τους, αλλά δυστυχώς μόλις δουν το σινάφι και την βρωμιά που έχει, ή αποχωρούν ή γίνονται και αυτοί μέλος της ¨μαφίας¨.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΝ ΧΑΡΡΥ ΠΟΤΕΡ Ή ΤΟΝ DAVID COPPERFIELD.
Δεν υποστηρίζω ούτε εκπροσωπώ κάποιον υποψήφιο, άλλωστε δεν έχει καταφέρει κάποιος μέχρι τώρα να με πείσει να τον ακολουθήσω.
Εκπροσωπώ την καρδιά μου, την ψυχή μου και την σκέψη μου, τρία πράγματα που δεν μπορείτε να μου τα φυλακίσετε με τίποτα.
Τέλος θα ήθελα να σας πω ότι έμενα, σε αντίθεση με σας, θα με βρίσκετε και θα με βλέπετε μπροστά σας πάντα, δεν έχω μάθει στην ζωή μου να εξαφανίζομαι ούτε και να φυλακίζομαι.
Θα είμαι εδώ και θα λέω τα στραβά σας αλλά και τα καλά σας(αν κάνετε κάποτε κάτι καλό).
Θα σας αφιερώσω το ποίημα του μεγάλου τούρκου ποιητή και συγγραφέα Αζίζ Νεσίν σε όλα τα ¨πρόβατα¨ με την ελπίδα να ξυπνήσουν και να μιλήσουν.
« Άνθρωποι είμαστε, αυτοί μας έκαναν να νιώθουμε πρόβατα»
Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν' την να σωπάσει.
Κόψ' την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις Κόψε τη γλώσσα σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!....
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν' την να σωπάσει.
Κόψ' την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις Κόψε τη γλώσσα σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!....
